در دنیای
مدرن امروزی تعداد بسیار اندکی از ایدههای جابجایی از نقطه «الف» به نقطه
«ب» توانستهاند به اندازه «کولهپشتی شخصی جت» مشهور شوند. تا به حال در
کتابهای مصور، رمانهای علمی- تخیلی، فیلمهای هالیوودی و حتی برنامههای
مختلف سیرکها، شاهد ظهور ماشینهایی بودهایم که به جنگ جاذبه زمین و حتی
ترافیک آمدهاند. با اینکه امروز هیچکس با کولهپشتی پرندهای که شان
کانری در جیمز باند (Thunderball 1965) داشت، این طرف و آن طرف نمیرود اما
اختراع وسایل تخیلی، نوشتن طرح و به نمایش گذاشتن این طرحها به طرز عجیبی
به سیستم حمل و نقل و جابجایی دنیای واقعی مرتبط شده است.
ایدههایی شبیه
به ملخ هواپیمایی که لئوناردو داوینچی اختراع کرد، یا مواد سبکی که
باکمینستر فولر در طراحیهای غولپیکر نظامی به کار برد، باعث الهامبخشی
به نسل امروز وسایل نقلیه هوایی، زمینی و دریایی شده است. حتی مشابه پرواز
فانتزی «اتوبوس شوالیه» در جلد سوم داستان هری پاتر هم برای هماهنگسازی
سیستم حملونقل عمومی با نیاز مردم، مورد بررسی قرار گرفته است.
خبر آنلاین به نقل از نشنال جئوگرافیک
نگاهی به برخی از این اختراعات عجیب و غریب انداخته که راههای
هوشمندانهتری از سیستم جابجایی آینده را به تصویر کشیدهاند و بعضی از
آنها کاملا سرگرمکننده هستند.
کولهپشتی پرتابی:
حدود ۵۰ سال پیش، خلبان یک کولهپشتی
پرتابی (Jet Pack) به نام هارولد (هال) گراهام با یک کمربند موشکی ۶۴
کیلوگرمی شرکت «Bell Aerosystems» تا ارتفاع ۳۴ متری مانور داد. چند ماه
بعد هم گراهام توانست رکورد «اولین پرواز ارتفاع آزاد یک انسان با یک
کمربند موشکی» را از آن خود کند.
البته این رویا
هنوز هم صحیح و سالم است. همانطور که در عکس میبینید، فردی در حال پرواز
روی ایالت دنور، کلورادو، با یک جتپک رکابدار است. شرکت سازنده این
کولهپشتی پرتابی، Jetpack International، تا به حال سه مدل مختلف
کولهپشتی پرتابی را طراحی کرده که هر کدام بیش از ۸۱ کیلوگرم وزن دارند.
یکی از این مدلها، فقط به خلبانهای آموزشدیده فروخته شد؛ این مدل
میتواند تا ارتفاع ۷۶ متری در هوا بالا برود و به مدت ۹ دقیقه تا ۱۸
کیلومتر جابجا شود.
خودروی خودکار:
استقلال و حریم وسایل نقلیه شخصی را در
نظر بگیرید، تمایل انسان به گیجی و حواسپرتی را از آن کم کنید و در نهایت
یک شوفر مجازی به این مجموعه اضافه کنید. حالا چه دارید؟ خودرویی خودکار
که، به فرض، میتواند فشار روانی مسافران را از بین برده و آزادراهها را
با آرامش بیشتری طی کند. به هر حال این ایدهای است که پشت خودروهای بدون
راننده وجود دارد که توجه خودروسازان و شرکتهای فناوری مدرن را روز به روز
بیشتر به خود جذب میکند.

مدلهای نمایشی
مشابهی که گوگل، بیامو، ولوو، جنرالموتورز، دانشگاه استنفورد و دیگران
ساختهاند، توانسته خودروهای معمولی را اصلاح کند. اما طراحان سعی دارند
ایدههای بیشتری از خودروهای آینده را به تصویر بکشند؛ مثل همین نمونهای
که در عکس میبینید و کار فروشگاه طراحی صنعتی سانفرانسیسکو Mike &
Maaike است. این خودرو که Atnmbl نام گرفته، (autonomobile که از دو کلمه
Autonomy به معنی مستقل و خودمختار و automobile به معنی خودرو، مشتق شده)،
دارای ۷ صندلی، یک فرمان، پدال ترمز و صندلی راننده است. این خودرو
الکتریکی است و با انرژی خورشید کار میکند و مدلی رویایی برای سال ۲۰۴۰ /
۱۴۱۹ است.
البته فناوری خودروهای
خودکار روی بعضی از خیابانهای عمومی امروزی آزمایش شده و مدیر اجرایی
جنرالموتورز، آلن تاوب اخیرا گفته که احتمالا تا آخر این دهه، شاهد حضور
وسایل نقلیهای خواهیم بود که تا اندازهای میتوانند خود را برانند.
آلباتروس سبکوزن:
وقتی یک جفت پای قدرتمند داشته باشید، چه احتیاجی است به سوخت
موشک؟! عکسی که میبینید، نمایش مقتدرانه صف بلندی از مهندسان و خلبانهای
ورزشکار است که محدودیتهای جایجایی زمینی، هوایی و دریایی با نیروی انسانی
را کنار زدهاند. آلباتروس سبکوزنی که در عکس میبینید، در سال ۱۹۷۹/
۱۳۵۸ به عنوان اولین هواپیمایی که با نیروی انسان پرواز میکرد، وارد شبکه
حمل و نقل انگلستان شد.

پائول مککریدی
با حمایت شرکت DuPont، توانست سبکوزنترین هواپیما را از لولههای فیبر
کربن، چوب بالسا (نوعی چوب بسیار سبک)، پلیاستر شفاف، به علاوه مقداری سیم
و فوم بسازد. او بین سالهای ۱۹۵۹/ ۱۳۳۸ تا ۱۹۸۰/ ۱۳۵۹ مشغول طراحی و ساخت
تعدادی هواپیما بود که با نیروی انسان و خورشید حرکت میکنند و در سال
۱۹۷۱/ ۱۳۵۰ AeroViroment را تاسیس کرد؛ شرکتی که امروزه به عنوان
تولیدکننده سیستمهای هواپیمای بدون سرنشین و تامین تجهیزات خودروهای
الکتریکی شناخته شده است.
پرواز
۳۶٫۲ کیلومتری آلباتروس کمتر از ۳ ساعت طول کشید؛ یک ساعت بیشتر از آنچه
پیشبینی شده بود و برایان آلن، دوچرخهسوار مسافتهای طولانی با وجود
گرفتگی عضلات پا و کمآب شدن بدن در این سفر خستهکننده روی آب، نیروی مورد
نیاز آلباتروس ۳۲ کیلوگرمی را تامین کرد. وی بعدها به AeroViroment گفت
«در آن پرواز، ناشناختههای زیادی وجود داشت که من مطمئن نبودم از پسش
بربیایم، اما مطمئن بودم که از هر منبع نیرویی برای تلاشم استفاده خواهم
کرد».
ادامه مطلب ...