فیس بوک این بار به خاطر نبود زن در تیم رهبری
اش زیر سوال قرار گرفته است. کمپین FACE IT دیروز راه انداخته شد و قصد
دارد همه توجهات را به سمت این واقعیت جلب کند که با وجود سیاستهای این
شبکه اجتماعی که بعد از اعلام فروش 5 میلیاردی سهام عرضه عمومی شرکت در
بورس در ماه فوریه رو به سوی عمومی کردن هرچه بیشتر خود داشت، هیات مدیره
این شرکت تنها از مردان سفید پوست تشکیل شده است.[وضعیت سهام
فیسبوک / اینفوگرافیک]
این کمپین ماموریت خود را این گونه
شرح داده است: ما معتقدیم این هیات مدیره متشکل از مردان سفید پوست باید
زنانی را از همه ملیتها و رنگها در خود جای دهد.
هیات مدیره فیس بوک
از 7 مرد سفید پوست با نامهای: مارک زاکربرگ، موسس و مدیرعامل شرکت؛ استاف
ارسکین بولز، رئیس سابق کاخ سفید؛ رید هستینگ، مدیر عامل شرکت Netflix؛
سرمایه دار جسور، مارک اندرسون؛ جیم بریر از Accel Partners
دونالد. ای
گراهام، مدیر عامل کمپانی واشنگتن پست و پیتر تیل از Founders Fund تشکیل
شده است.
بر اساس مقالهای که ZDNet درباره کمپین FACE IT منتشر کرده
است اکثریت 845 میلیون کاربر فعال ماهانه فیس بوک، زنان هستند.
نماینده
این کمپین گفت: وجود زنان در تیم هدایت کننده فیس بوک می تواند با تبلیغ
این مسئله که شبکه های اجتماعی به دنبال برابری جنسیتی هستند سبب افزایش
درآمد فیس بوک شود.
جالب آنکه فیس بوک تنها کمپانی Silicon Valley نیست
که زنان را از هیات مدیره خود حذف کرده است. اعضای هیات مدیره کمپانیهای
توئیتر، PayPal و Foursquare همه مرد هستند؛ Groupon تنها یک زن دارد و تیم
10 نفره رهبری گوگل هم فقط 3 عضو زن دارد.
نیویورکر در مقالهای نوشت:
زاکربرگ درباره چرایی نبود زنان در هیات مدیره اش اینگونه توضیح می دهد: ما
هیات مدیره کوچکی داریم، من به دنبال افراد کارآمد هستم و اهمیتی نمیدهم
آنها چه جنسیتی دارند و از کدام شرکت آمده اند و هیات مدیره خود را با
افراد به درد نخود پر نمیکنم.
این دومین بار در چند ماه گذشته است که
فیس بوک به خاطر انحصار طلبی مردانه اش زیر سوال رفته است. جمعیت معلمان
بازنشسته ایالت کالیفرنیا هم که دومین صندوق بزرگ بازنشستگی در آمریکا است
در ماه فوریه اعلام کرده بود فیس بوک باید زنان را به هیات مدیره خود اضافه
کند.
فیس بوک تاکنون نظری در این باره نداده است.
پارچه هوشمندی که اخیرا به عنوان پارچه استفاده
شده در ساخت این لباس نمایش داده شده، از نوع پارچههای سبک نظامی است. در
نسخه نمایشی، پارچه را به لباس جلیقه، پیراهن، کلاه، کوله پشتی و همچنین
به دستکش و پلت فرم سلاحهای یکپارچه دوخته و اضافه شده بود. در این فن
آوری سربازان تنها میبایست یک باتری را شارژ کنند و پس از شارژ باتری
انرژی مورد نیاز از طریق آن به تمام بخشهای مورد نیاز لباس انتقال
مییابد.
این پارچه هوشمند تنها قادر به انتقال الکتریسیته نیست، بلکه
همچنین میتواند دادهها و اطلاعات را انتقال دهد. لباسی که از این پارچه
ساخته شده میتواند در نهایت به عنوان یک کامپیوتر قابل پوشیدن به کار
گرفته شود. متخصصان طراح این نوع پارچه در حال حاضر روی یک ماشین با صفحه
کلید پارچهای کار میکنند که بتوان آن را در آینده در کنار لباس پارچهای
هوشمند مورد استفاده قرار داد تا عملکرد آن افزایش یابد.
استفاده از
این لباس هوشمند علاوه با کاهش باری که سربازان با خود حمل میکنند،
میتواند باعث کاهش استفاده از انرژی شود و برخی از اطلاعاتی که سربازان
روی زمین به آن نیاز دارند را فراهم کند.
یکی از مشکلات کابل معمولی
شکسته شدن آن است. آشا تامپسون، مدیر منسوجات هوشمند در این باره در گفت
وگو با با بی بی سی گفت: آنچه ما انجام می دهیم در اینجا این است که از
پارچه در دوخت این لباسها به میزان زیاد استفاده میکنیم، به طوری که اگر
پارچه بریده شود، آسیب دیده یا پاره شود، ما هنوز بتوانیم اطلاعات مورد
نیازمان را بازیابیم.
این شرکت قصد دارد این پارچه هوشمند را به طور
واقعی در ماه مه مورد آزمایش قرار دهد. استفاده محدود از لباسهای دوخته
شده با این پارچه هوشمند میتواند تا پایان سال جاری انجام گیرد، استفاده
گسترده از این پارچه ممکن است تا سال 2014 یا 2015 شود.
پس از حمله آمریکا به افغانستان و سرنگونی رژیم طالبان تصور اینکه این رژیم بتواند فعالیتهای خود را در زمینههای مختلف گسترش دهد، چندان دور از ذهن نبود؛ چراکه کارشناسان، طالبان را همانند موجودی زخمخورده میدانستند که هر لحظه امکان فعالیت دوباره آن وجود دارد. این نگرانی تا زمان کشته شدن فرمانده این گروه وجود داشت. با این حال این گروه فعالیتهای خود را با رهبری افرادی دیگر و در کشورهای دیگر ادامه داد.
فعالیتهایی که عمدتا به صورت فیزیکی بوده و منجر به بمبگذاری و کشته شدن افراد غیرنظامی میشد. هر چند که این گروه فعالیتهایی را نیز در شبکههای مجازی انجام میداد اما این فعالیتها چندان گسترده به نظر نمیرسید. پیش از این طالبان با راهاندازی وبسایتی با عنوان «گورستان مجازی» به معرفی افرادی میپرداخت که در راستای اهداف این گروه اقدام به عملیات انتحاری میکردند و طالبان نیز از آنها به عنوان «شهید» یاد میکرد.