دولت دیجیتال در کنار شهروندانی آنالوگ / پرونده

متصدیان صنعت و تجارت تلاش می‌کنند تا هر روز یکی از خدمات‌شان را الکترونیک‌ ‌کنند، دولت هم برای انجام تمامی فرایند ثبت نام‌ و پیگیری کارها اطلاعات را روی درگاه‌های اینترنتی بارگذاری می‌کند.

یکی از تعاریف شهروند الکترونیک این است: حداقل دانش لازم در رابطه با مفاهیم پایه ICT، حداقل توانایی لازم در به کارگیری سیستم‌های عامل ویندوز و واژه‌پرداز مایکروسافت، توانایی کافی برای برقراری ارتباط با اینترنت و وب جهان‌گستر، توانایی مبادله‌ پیام‌های الکترونیکی از طریق پست الکترونیکی، توانایی کافی برای یافتن اطلاعات از طریق موتورهای جست‌وجو در وب، توانایی تکمیل فرم‌های آنلاین اینترنتی و انجام کارهای روزمره مختلف از طریق شبکه را داشته باشد.

 بی‌گمان برای انجام بی‌دردسر این کارها و بسیاری از موارد مشابه، دسترسی شهروندان به اینترنت پرسرعت ضروری است. این در حالی است که بر اساس گزارش‌های بین‌المللی درخصوص جایگاه ایران در دسترسی به اینترنت پرسرعت از میان 172کشور ایران در پله 158 هست و با انتهای جدول تنها 14 پله فاصله دارد.[85درصد کاربران اینترنت در ایران از طریق DIAL UP به اینترنت وصل می‌شوند]

با این حال هم اکنون در برخی از روزهای ماه حتی کم حجم‌ترین سایت‌های داخلی به سادگی بارگذاری نمی شود و زمانی که از مسئولان دلیل این کندی و اختلال را جویا می‌شویم هر کدام در ابتدا ابراز بی‌اطلاعی می‌کنند و بعد دیگری را مقصر می‌دانند و تقصیر را به گردن نهاد دیگری می اندازد.[نظر وزیر ارتباطات درباره سرعت اینترنت: شاید در توزیع مشکل داریم]

جایگاه ایران در جهان از لحاظ دسترسی به اینترنت پرسرعت

با استناد به آمارهای سایت www.speedtest.net به عنوان یکی از سایت‌های میزان سنجش سرعت اینترنت در میان کشورهای خاورمیانه نیز امارات در رده 40، عربستان در رده 70، قطر 83، بحرین 122، سوریه 151، اردن 113، کویت 100، عمان 89، لبنان 161 و عراق 149 قرار گرفته اند که با این احتساب ایران از همسایگان خود نیز عقب‌تر مانده و تنها از لبنان بالاتر است.

علاوه بر این، سایت NetIndex نیز در آمارهای خود از میان 170کشور جهان، ایران را در رتبه 164 میانگین سرعت اینترنت قرار داده است که برخی از کشور‌هایی که از ما جلوتر هستند شامل: افغانستان هشت رتبه بالاتر از ما، عراق 10 رتبه بالاتر از ما، مغولستان 120 رتبه بالاتر از ما و قرقیزستان 115 رتبه بالاتر از ایران هستند. [میانگین سرعت اینترنت در افغانستان 8 رتبه، عراق 10رتبه، مغولستان 120رتبه و قرقیزستان 115رتبه بالاتر از ایران است]

عدم دسترسی به اینترنت پر سرعت

60 درصد خانوارهای ایرانی تا پایان برنامه پنجم توسعه باید به اینترنت دسترسی داشته باشند. این مصوبه کمیسیون تلفیق مجلس است‌ اما با این حال 85درصد کاربران اینترنت در ایران از طریق DIAL UP به اینترنت وصل می‌شوند. بر اساس گزارش سایت تلنا، یک نظرسنجی با موضوع «در صورت تمایل به دسترسی به شبکه اینترنت ترجیح می‌دهید از GPRS، دایل آپ، ای‌دی‌اس‌ال و وایمکس استفاده کنید؟» صورت گرفت که براساس این نظرسنجی، 65درصد افراد شرکت‌کننده در این تحقیق اظهار داشته‌اند در صورت امکان دسترسی به اینترنت ترجیح می‌دهند از ای‌دی‌اس‌ال استفاده کنند. این در حالی است که با وجود فناوری‌های اینترنت بی‌سیم در کشور اما به دلیل عدم دسترسی گسترده همچنین عدم اطمینان از امنیت این شبکه، استفاده از اینترنت بی‌سیم در کشور با استقبال چندانی روبه‌رو نشده است.

سرعت کم ، قیمت بالا

اما در کنار سرعت کند اینترنت ، بحث دیگری که کاربران بر آن انتقاد دارند قیمت بالای تعرفه های اینترنت است . همانطور که در ادامه می‌بینید این نرخ برخی از تعرفه‌های اینترنت پر سرعت در ایران است :

1	وایمکس ایرانسل	ماهانه 3 گیگ دانلود	12 هزار تومان
2	وایمکس ایرانسل	6 ماهه 12 گیگ دانلود	44 هزار تومان
3	وایمکس مبین نت	ماهانه 4 گیگ دانلود	14 هزار تومان
4	وایمکس مبین نت	یک ساله 6 گیگ دانلود	35 هزار تومان
5	ADSL مخابرات	ماهانه دانلود آزاد	9 هزار و 920 تومان
6	ADSL پارس آنلاین	ماهانه 2 گیگ دانلود	8 هزار و 70 تومان
7	ADSL پارس آنلاین	ماهانه 4 گیگ دانلود	14 هزار و 950 تومان
8	ADSL پارس آنلاین	ماهانه 8 گیگ دانلود	24 هزار و 950 تومان
9	ADSL داتک	ماهانه 9 گیگ دانلود	22 هزار و 950 تومان
10	ADSL داتک	یک ساله 12 گیگ دانلود	89 هزار و 400 تومان

*نکته :تمامی قیمت ها تا روز 23 فروردین ماه جمع آوری شده است .

این در حالی است که قیمت اینترنت در ایران گران‌ترین قیمت ممکن در دنیا به نسبت سرعت و کیفیت و حجم دانلود است. قیمت معمول یک سرویس 40 مگابیتی با حجم نامحدود ماهیانه در دنیا حدود 30 دلار در ماه است. همچنین قیمت اینترنت 256 کیلوبیت و 512 کیلوبیت به صورت اختصاصی و غیراشتراکی با حجم ماهیانه 80 و 160 گیگابایت تقریبا 260 و 520 هزار تومان است. با این قیمت شما در استاندارد جهانی می‌توانید به مدت دو سال از اینترنت پرسرعت با سرعت بالای 50 مگابیت و حجم نامحدود بهره‌مند شوید.
حال با تمامی موارد یاد شده، وضع اینترنت در ایران در حالی مطرح می‌شود که ارایه خدمات اینترنت در ایران با محدودیت سرعت دسترسی و پهنای باند برای کاربران خانگی همراه است و متاسفانه از زمانی که این محدودیت‌ها اعمال شده است، مسوولان به‌صورت روشن و واضح دلیل وضع این محدودیت‌ها را بیان نکرده‌اند. رضا تقی‌پور درباره این که با وجود افزایش پهنای باند ما هم‌چنان شاهد قطعی و کاهش سرعت اینترنت هستیم می افزاید: «ما پهنای باند داخل کشور کم نداریم و شاید در توزیع مشکلاتی است که امیدواریم این موضوع نیز با هماهنگی که سازمان تنظیم مقررات ارتباطات در برنامه دارد رفع شود.»
علاوه بر این حسن رضوانی ،معاون نظارت و اعمال مقررات سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی نیز در این رابطه گفته است: بحث به اشتراک‌گذاری پهنای باند اینترنت، استاندارد‌هایی دارد و اگر پهنای باند بیش از میزان استاندارد به اشتراک گذاشته شود، سرعت اینترنت کاهش می‌یابد اما در برخی مواقع شاهد بودیم که شرکت مخابرات بیش از میزان استاندارد پهنای باند را به اشتراک گذاشت که طبیعی است این موضوع به نوعی کم‌فروشی محسوب ‌شده و سرعت اینترنت را کاهش می‌دهد.» [مخابرات بیش از حد پهنای باند را به اشتراک می‌گذارد؛ سرعت اینترنت کم می‌شود]